...Bir İngiliz şair tarafından yazılmış dizeleri okumuş, çok
etkilenmiştim.
"Taştan fışkıran bir pınar ol, suyu tutan bir sarnıç
olma."
Bu sözlerin doğruluğuna inanmamıştım o zaman. Çünkü taşmak
tehlikeliydi, taşan suyun sevdiklerimizin bulunduğu alanı basması
olasılığı vardı, onları sevgi ve coşkumuzla boğabilirdik. Hayatım
boyunca, iç duvarlarının sınırlarını aşmayan bir sarnıç olmaya
çabaladım...
Ama dün çok önemli bir şey öğrendim. İçerideki yaşam ile
dışarıdaki yaşam birbirinin tıpkısı. Orada da burada da insanlar
gruplaşıyor, çevrelerine duvarlar örüyor ve kendilerine tuhaf gelen hiç
bir şeyin sıradan yaşamlarını sarsmasına izin vermiyorlar. Birtakım
şeyleri sırf alıştıkları için yapıyorlar, yararsız konuları
inceliyorlar, aralarında eğleniyorlar, çünkü eğlenmek gerekir, dünyanın
geri kalanında olup bitenlerden onlara ne? En fazla, televizyonda
haberleri seyrediyorlar - bizim de sık sık yaptığımız gibi - ve böylece
sorunlarla, haksızlıklarla dolu dünyadan ne kadar uzak olduklarını
hissederek mutluluklarını bir kez daha doğruluyorlar...
Herkes
akvaryumun cam duvarlarının dışında olup bitenleri fark etmekten
dikkatle kaçınıyor...
Ama insan değişiyor...
Paulo Coelho
Paulo Coelho
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder